آیا HDR هنر فیلمسازی را بالا می برد یا فقط در حد حرف تو خالی است؟ این سوالی است که با پیشرفت در حوضه فیلم و سریال سازی که به سمت تصاویر HDR (دانه دینامیکی بالا ) می رود اهمیت بیشتری پیدا می کند.فناوری HDR شفافیت روشن تر در سایه های تیره تر ، کنتراست بیشتر و در کل نمایشی واقعی تر از نور را ارائه می دهد. این همچنین بدان معناست که سازندگان آزادی بیشتری در نحوه استفاده از نور دارند ، بدون اینکه نگران نکات برجسته و جزئیات از دست رفته در سایه باشند. هر چند کمی عقب تر از SDR ( محدوده دینامیکی استاندارد ) در صنعت فیلم سازی استفاده می شده اما اکنون در محدوده وضوح روشنایی تصاویر تاریک که به وسیله HDR صورت می گیرد باید دید که این هنر بصورت خلاقانه تحقق یافته است یا نه.
برای اولین بار و با استفاده از نوآوری TECH که فیلم های رنگی ساخته شدند و تصاویر سیاه و سفید که از داشتن رنگ محروم بودند, توانستند رنگ را در صفحه نمایش منعکس کنند اما باز هم مشکلاتی برای خلق تصویر زیبا وجود داشت و فیلم ها فاقد داشتن زیبایی در مناظر طبیعی ظبط شده بودند که البته در زمان خود شگفتی بود . تکنولوژی و فناوری های زیادی ساخته شد تا بتوانند تصاویر را هر چه بهتر در یک تلویزیون صفحه رنگی به نمایش در اورند که توانست دنیای رنگ را هر چه بهتر وارد تلویزیون ها بکنند.
اکنون با تغییر دیگری در دنیای تصاویر متحرک روبرو هستیم ، تحولی که از نظر واقع گرایی تصویر و آزادی خلاقیت پیشرفت چشمگیری داشته است که فناوری HDRمی تواند در تصاویر HDR طیف رنگ وسیعی از روشنایی را منتشر کنند ، با ایجاد درخشندگی روشن تر در سایه های تصاویر تاریک عمیق, وضوح و کنتراست های غنی تر را ارائه می دهند . بر خلاف پیشرفت های صورت گرفته در تصاویر برخی از منتقدان عقیده دارند که هنوز تصاویر با دنیای واقعی فاصله زیادی دارن.
بسیاری از خریداران تلویزیون دارای HDR خریداری می کنند که بتوانند تصاویر را واقعی تر و با کیفیت وضوح بالا ببینند که در بسیاری از تلویزیون ها این امر ممکن است.اما این امر بسته به محتوای پخش دارد که در ساخت بسیاری از تصاویر قدیمی SDR مورد استفاده قرار گرفته می شد و بیننده طبق عادت قدیم شاید نتواند وضوح HDR را در این تصاویر ببیند.
با این وجود بخشی از صنعت تولید محتوا اصرار بر دنبال کردن روند کار برای تولید HDR دارد که عملا با SDR تفاوت چندانی ندارد. توجیهی که اغلب شنیده می شود این است که در طول دوره انتقال از SDR به HDR ،ممکن است هر دو قالب به صورت مشترک تولید شده یا یکی به دیگری تبدیل شود اما حفظ هدف هنر فیلمسازی بسیار مهم است.بنابراین اگر فیلم در نسخه SDR ظبط شده باشد که مهندسی فیلمبرداری دقیقاً دوربین SDR را بکار می برند که نسخه مرجع درجه بندی شده تولید در SDR اتفاق می افتد و متعاقباً به HDR تبدیل می شود ، ممکن است فکر کنیم که تنها راه برای ادامه روند فیلم سازی این است که HDR همان SDR به نظر برسد.
انعکاس دنیای واقعی با HDR PLUS
وقتی به تلویزیون با کیفیت پخش HD بر گردیم که تصاویر در ان زمان عالی بودند اما ایا واقعا دنیای فیلم باید در همان زمان گیر می کرد و پیشرفت نمی کرد و تصاویر کم کیفیت ان زمان هنوز وجود داشت.
ممکن است بسیاری HDR را نادیده بگیرند و آنرا بی هدف بدانند اما ایا وقتی تصویر سیاه و سفید به رنگی تبدیل شد ,سپس وضوح کم رنگ ,سپس بهتر شدن کنتراست رنگ و حال کیفیت تصاویر 4K ایا باید HDR را ادامه داد و خالقان هنر ساخت صحنه های زیبا در فیلم بیشتر تلاش کنند یا به کیفیت امروزی در تصاویر فیلم ها بسنده کنیم؟
آیا هدف خلق تصاویر پیش زمینه در حرکت پیش زمینه ای برای تغییر تأخیر است؟
پاسخ به این سوال آسان نیست ، خصوصاً اینکه معنای اصلی هدف فیلم بسته به نوع محتوا تغییر می کند.
در محتوای سینمایی بدون شک سبک نورپردازی با بینش خلاقانه کارگردان پیوند می خورد ، اما وقتی محتوایی مانند ورزش ، مستند یا حتی تبلیغات را در نظر می گیریم ، انتخاب کارگردان یا اپراتور دوربین نه تنها با رعایت اصول زیبایی بلکه توسط اطلاعاتی که محتوا در حال انتقال به بینندگان است صورت می گیرد.
برای محتوای تصاویر تولید شده بسته به اطلاعات و واقع بینی تصاویر نباید دید منفی داشت ، تصوری که با مشاهده محتوای HDR و SDR در کنار هم تأیید می شود ، دشوار نیست. وقتی نسخه HDR را در کنار SDR مشاهده می کنیم به خوبی فرق ها نمایان می شود که حتی نقطه های سفید SDR می تواند خاکستری به نظر رسد .دلیل این امر این است که بینایی ما و کیفیت تجربه مرتبط با تصاویر در مقیاس نسبی عمل می کنند: میزان روشن بودن چیزی به چیزهای دیگر اطراف آن بستگی دارد. اما از آنجا که نور در دنیای واقعی به آنچه HDR ارائه می دهد نزدیکتر است ، طبیعتاً تصاویر HDR نسبت به SDR واقع بینانه تر به نظر می رسند.
برای فیلم هایی که خلاقیت بیشتر را در بر دارد بخصوص فیلم های سینمایی ابزار HDR به کمک کارگردان می اید تا بتواند یک محصول هنری بی نظیر را تولید کند که در صحنه هایی از فیلم بتواند درک خوبی را از ارائه رنگ ها چه در سرعت تصاویر و چه در عمق سیاهی, که ریزترین جزئیات رنگ به زیبایی هر چه تمام به وجود اید.
غروب خورشید را تصور کنید در کنار صخره های منتهی به دریا که تصاویر تاریک و رنگ های کم درخشان موجود می باشد و کارگردان سعی بر نشان دادن ان نورها در این تاریکی کند تا تصویر زیبایی خلق کند .بله شاید با واقعیت فاصله داشته باشد اما نمایش این تصویر توسط HDR می تواند در صنعت فیلم سازی امروزی و با وجود تلویزیون های جدید مجهز به HDR زیبایی را در این تصاویر دید و برخی از تلویزیون ها که توانایی ساطع کردن رنگ به صورت طبیعی را دارند بیننده را درون این تصاویر غرق کنند.
همچنین توانایی رساندن تصاویر SDR گرفته شده به HDR, با وجود فناوری های نوین می توان وضوح بیشتر را در رنگ تصاویر شاهد باشیم و بدون توجه به واقع گرایی تصویر از کیفیت پخش تصویر لذت ببریم.
نتیجه گیری
وجود HDR می تواند تجربه ای جدید را در دیدن تصاویر زیبا با نفوذ در عمق تصاویر و پیدا کردن کوچکترین جزئیات رنگ که توانایی پخش عالی را دارد کسب کنیم.صحنه های با سرعت بالا را با قرار دادن رنگ های لازم تنظیم کند و از لکنت و آشفتگی رنگ ها جلوگیری کند که در فیلم های ساخته شده جدید به وفور از این صحنه ها یافت می شود و بیننده می تواند تصویری واقعی تر را مشاهده کند. شایان ذکر است بازی های جدی کامپیوتری و کنسول های بازی نیز رو به دنیای جدید HDR در حال حرکت هستند که امروزه شاهد دنیای واقعی تر از بازی ها در کنسول های PS5 و XBOX هستیم.